વીણાનું પ્રેમ વાદન

એનાથી પહેલા કે

                                         મધુરો સમય જાય બદલાઈ

                                         મિલનમાં વિઘ્ન જાય આવી

                                         કાંતિ ચહેરાની જાય ખોવાઈ

                                         પ્રેમ નો સાગર  જાય સુકાઈ

                                       

                                         સાજન મારા બાંધી લે બંધનમાં

                                         તૃપ્તિની મીઠાશ ભરી દે તનબદનમાં

                                        

                                         મન પર અંકિત થઇ જાય આ રસોત્સવ

                                         પ્રેમઘેનમાં ડૂબીને મનાવ તું પ્રેમોત્સવ

    પ્રેમેચ્છા વ્યક્ત કરી રોમાપ્રતિસાદ માટે રાકેશને નિહાળવા લાગી. રાકેશના મુખેથી શબ્દો સર્યા

                                         નસીબે અદભુત કામણ કર્યું છે

                                         સંજોગોએ રસમિલન સર્જ્યું છે

                                      

                                         આજની આ પળો આપણી ફક્ત આપણી છે

                                         આપ કરીએ  છે એ મધુર રસભરી લાગણી છે

                                       

                                         આ પળો સ્મૃતિમાંથી કદી ભૂસાશે નહિ

                                         આવું શિલ્પ ભવિષ્યમાં કદી રચાશે નહિ

                          

                                         બદલાઈ જશે નસીબ આપણા કારણ કે નસીબ મળી રહ્યા છે

                                         આ પળોમાં ફક્ત શરીર નહિ 'નસીબ ના બળિયા' મળી રહ્યા છે

      રચના પૂરી થતા થતા એ રોમા પર ઝુકી ગયો એના હોઠો એ રસપાન અને હાથો એ 'હાફૂસ'નું મર્દન શરુ કરી દીધું. વીણાના બધા તાર એકસાથે ઝણઝણવા માંડ્યા.વીણાના સ્વરમાં માદકતા ઘૂંટાવા  માંડી. રોમાના કર પણ,  કર કલાકારીમાં ડૂબવા માંડ્યા બંને વાદકના હાથ વીણાઓ  ના સંવેદનશીલ વિસ્તારોમાં વિચરણ કરવા માંડ્યા. 'સંવેદનશીલ' વિસ્તારોમાં 'જ્વાળા' ભડકાવવા લાગ્યા. વીણાવાદનને તીવ્ર તાલ ગતિ તરફ લઇ જનારી ક્રિયાઓ વધવા માંડી. માદક સ્વરમાં નર-વીણા બોલી

                                         મિલન સામે જગત ઝુકી જાય છે

                                         મિલનની જ સદા જીત થાય છે

                                         મિલન માલિક છે ગુલામ નથી

                                         કોણ એને  કરતો સલામ નથી

       નર-વીણા  પછી નારી-વીણાનો માદક સ્વર રેલાયો

                                         આ પળે મિલનની આશા સફળ થઇ રહી છે

                                         ભવોભવની મારી પૂજા સફળ થઇ રહી છે

       ત્યાર પછી થોડીવાર સુધી માદક સ્વરો વાતાવરણમાં રેલાતા રહ્યા. સરગમયંત્રમાંથી પંખી બની વાતાવરણમાં વિચરણ કરી રહેલી સરગમને પ્લેબેક પૂરું પાડતા રહ્યા.  થોડીવાર પછી રોમાની ધ્વનીતરંગ વાતાવરણમાં રેલાઈ.

                                          મૌન નિમંત્રણને જાણ્યું તેં

                                          રૂપના સમર્પણને માણ્યું તેં

        રોમા પછી રાકેશનો સ્વર રેલાયો

                                          તારા નિમંત્રણે મારામાં હિંમત જગાવી દીધી

                                          ભલે બે પળ માટે, નવો સંસાર વસાવી લીધો

       આ પંક્તિઓ પૂરી થતા થતા રોમા એવી ધરાનું રૂપ ધરી ચુકી હતી જે વરસાદના પાણીનો સ્વીકાર કરવાની સ્થિતિમાં હોય છે. શ્રાવણની રાહ જોતી પ્યાસી ભૂમિ બની ચુકી હતી. ઝરમર કે ધોધમાર જેવો પણ હોય વરસાદને સ્વીકારવા આતુર થઇ ગઈ હતી.રાકેશ પણ ઘનઘોર વાદળ બની ચુક્યો હતો.રોમાના મુખેથી શબ્દ સર્યા

                                          આનંદનો એ પડાવ આવી ગયો છે

                                         મન કૈંક પામીણે   કૈંક ખોવા માંગે છે

        રાકેશની લાગણીઓ પણ વાણીદેહ પામી

                                         બેકરાર અંગોને હવે લક્ષ્ય જોઈએ છે

                                         મનને મસ્તીની ઝીલમીલ જોઈએ છે

        બંનેની ઈચ્છાઓ એક સાથે શબ્દદેહ પામી

                                         મન બને ઉપવન મસ્તીભર્યું બને જીવન

                                         જયારે 'માછલી'નું તીર થી થાય છે મિલન

        મિલન શબ્દના ઉચ્ચારણ સાથે  તીરે માછલીને વીંધી દીધી, નદી સાગરમાં ભળી ગઈ. સોયમાં દોરો પરોવાઈ ગયો. નદીને સાગરની શ્વસન પ્રક્રિયાની ગતિ વધવા માંડી.ધ્વનીતરંગોમાં માદકટા ગુણાકારની ગતિથી વધવા માંડી. માદકતામાં ડૂબેલી રોમાની ધ્વનીતરંગ ગુંજી

                                         આજે નદી સાગરને મળી ગઈ

                                         જીવનની પૂર્ણતા મને મળી ગઈ

    

                                         જેને જીવનભર શોધી એ અપૂર્ણતા તું છે

                                         કુદરતે જેને મારા  મારે માટે સર્જ્યો છે

                                         એ મારા શરીરનો બીજો ભાગ તું છે   

         

                                         આઘાત પ્રતિઘાત કરતો રહે

                                         આઘાત હું ને પ્રતિઘાત તું છે

        શબ્દ પુરા થતા થતા સુધી રોમાની ધ્વનીતરંગો  સિસકારીઓ અને  ચિત્કારીઓમાં પરિવર્તિત થવા લાગી. ક્યારેક ધ્વનીતરંગો કીલકારીઓ શી ગુંજવા માંડી.વાદળ ક્યારેક ધોધમાર ક્યારેક ઝરમર ક્યારેક વાવાઝોડું બની તો ક્યારેક હેલી રૂપે વરસી રહ્યા હતા.થોડી ક્ષણોની કાર્યવાહી પછી ધરા બોલી " હવે મને સક્રિય ભાગીદાર થવા દે. અત્યાર સુધી હું  સામેના છેડે હતી હવે મને બેટિંગ છેડે આવવા દે" રાકેશ છેડો બદલતા બોલ્યો  "વેલકમ"  આગળ બોલ્યો

                                         તારો દરેક અંદાજ પસંદ છે મને

                                         પ્રેમ-મુરકીઓ લઈશ ખબર છે મને

                                         જે પણ કરીશ કમાલ કરીશ ખબર છે મને

      રોમાસક્રિય ભાગીદારની ભૂમિકા ભજવવા માંડી.રાકેશ સહયોગીની ભૂમિકામાં કાર્યરત થયો.રોમાએ સ્વર છુટા મુક્યા

                                         પરમ દિવસે મુલાકાત થઇ ગઈકાલે થઇ ગયો પ્રેમ

                                         પરિણામ એ આવ્યું કે તને હું સોંપાઈ રહી છું સપ્રેમ

     રાકેશની નશીલ અવાજ રેલાયો

                                         મિલન એમને  એમ નથી થતું  સંજોગ વિના કદી નથી થતું

                                         કુદરતનું લખેલું નાટક જીવનમાં કદી ય  નિષ્ફળ નથી થતું

    રોમાએ સક્રિયતા સાથે કાવ્ય આગળ વધાર્યું

                                          મન પાવન થઇ જવાથી હોઠો પર સ્મિત છે

                                          દરેક આઘાત પર આજે ખીલી રહી  વસંત છે

    'ઉફ'  વાદળનો ગડગડાટ વાતાવરણમાં છવાયો. વાદળે ધરાને પૂછ્યું 'તું કેટલા આસનો જાણે છે" ધારાએ જવાબ આપ્યો " તારે જેટલામાં સાથ જોઈએ એટલા આવડે છે હું પ્રયોગો માટે તૈયાર છું" વાદળે કહ્યું "બે તો આપને અજમાવી ચુક્યા છીએ. તું વર્તમાન સ્થિતિમાં 'ચક્રાસન' કર જોઉં" થોડી પળોમાં ચક્રાસન પૂરું થયું. ત્યાર બાદ એક પછી એક આસનો થયા બાદ નારીવીણાએ માંગણી કરી કે "હવે હું કહું એ પ્રયોગ કર જોઈએ"  નરવીણા બોલી 'અવશ્ય" ધરા બોલી "તું ઉભો થઇ જા. હું તારા ગળામાં માળા બનીને ઝૂલી જાઉં છું તારે માળાને પણ સંભાળવાની છે અને મત્સ્યવેધ પણ કરતા રહેવાનું છે કાવ્યમાં કહું તો

                                            ગળામાં ઝૂલતી માળાને સાંભળી લેજે

                                            મધ ઝબોળેલા તીરને ભટકવા ન દેજે

      વાદળ ગરજી ઉઠ્યા "વાઆઆઆઆઆઆઆઆઆઆઆઆઅહ  તીરંદાજી કરવાની મઝા આવશે. અદભુત રમત રમાશે." ધરાએ પૂછ્યું "તીર ખુશ ખુશ થઇ ગયું નહિ?'  વાદળે કહ્યું "હું તો કમાન છું જે તીર છોડે છે' આટલી વાત પછી ધરા માળા અને વાદળ ધનુષ બની ગયા જયારે જયારે તીર લક્ષ્યને વેધતું વાતાવરણમાં આનંદથી ભરપુર ચિત્કારીઓ કલરવ કરતી.આ આસનમાં હોઠ પર હોઠ ગળામાં બાહુ અને કમરમાં પગ વીંટળાવીને વીણા મદમસ્ત બની આનંદસાગરમાં ડૂબી ગઈ. થોડીવાર બાણયુદ્ધ થતું રહ્યું. આ 'સંગ્રામ' વીણાનો માદક સ્વર રેલાયો

                                            તું ગઝબનો કલાકાર છે

                                            એક બેમિસાલ ફનકાર છે

     પછી લાંબી ચિત્કાર ભરીને બોલી

                                            આ મિલન અદભુત ઘટના છે

                                            કારણ, આમાં તૃપ્તિનો ચિત્કાર છે

    આ સાંભળી કળા કરી રહેલો મોરલો બોલ્યો

                                           આજે લક્ષ્યે તીરને વીંધી દીધું

                                           મારા ધૈર્ય નો કિલ્લો જીતી લીધો

    ભૂકંપ જેવા કંપનો સહન કરતા કરતા ય ધરાએ સ્વર રેલાવ્યા

                                           મારા અંગે અંગમાં તૃપ્તિની મીઠાશ ભરી દીધી

                                          મારી નાજુક નમણી તે કાયાને કંચન કરી દીધી

   "આઆઆઆઆઆઆઆઆ  હ હ હ હ હ હ હ " લાંબી સિસ્કારી વીણાના  પછી સ્વર ગુંજ્યા

                                          પ્રેમ ગગનમાં મુક્ત વિહાર કરી રહી છું

                                          તૃપ્તિ નો ગહન ઓડકાર ભરી રહી છું

                                   

                                         મનબદનને સોંપી દીધા આજે તારી હકુમતમાં

                                         હમદમ મારા હાજર રહેજે મારી દરેક જરૂરતમાં

       ફરી એક ચિત્કાર બાદ

                                         ભીતરની જ્વાળા પર થઇ રહી  છે પ્રણય વરસાદ

                                         બે ઝરણા એક થાય એ હોય છે કુદરતની સૌગાત

                                        

                                         પ્રગાઢ છે પ્રેમ આલિંગન, પુર આવ્યું છે પ્રેમની નદીમાં

                                         મન અને આત્મા મળીને લાગી ગયાં છે પ્રેમની બંદગીમાં

            

                                         પ્રણયજવારને જેમ જેમ શાંત કરી રહ્યા છીએ વધી રહ્યો છે

                                         પ્યાલો જેમ જેમ ખાલી કરીએ છીએ પાછો એ ભરાઈ રહ્યો છે

          વીણાના કંઠેથી સરેલા શબ્દ શૃંગારને માનીને  રાકેશ  બોલ્યો

                                          જેમ જેમ તું આઘાત સહન કરી રહી છે

                                          તારા  અંદરની કલાકાર નીખરી રહી છે

          રોમાએ શબ્દ શણગારને આગળ  વધાર્યો

                                          વ્યક્તિ ઘડાઈને જ કલાકાર બને છે

                                          જેમ સોનું તપે તો જ  જ ઘરેણું બને છે

           શારીરિક વ્યસ્તતા વચ્ચે બંને એક સાથે બોલ્યા

                                           ચાલવા દો પ્રેમનો અનંત દોર

                                           પ્રેમાનંદ છે આજે જીવનની દોર

           પછી રોમા બોલી

                                           તે દરેક પળ માનવીને ગમે છે જે રસાનંદ આપે છે

                                           રસાનંદની એકેક ઘડી માનવીને ઘણું બધું આપે છે

          રાકેશે પૂછ્યું

                                          લાગે છે તું ગુમ થઇ ગઈ છે

                                          દિવ્યલોકમાં પહોંચી ગઈ છે

           રોમાએ કહ્યું " આનો શ્રેય તને આપું છુ. તે આજે મને નવી દુનિયા બતાવી દીધી. રસાનંદથી ઓળખાણ કરાવી દીધી. સજન મારા હવે

                                          લક્ષ્ય સધી પહોંચાડી દે

                                          છેલ્લી મોહર લગાવી દે

          રાકેશ " જેવી તારી મરજી"  ઘટના ઝડપથી 'શિખર' તરફ દોડવા માંડી.બંનેના શ્વાસો 'તાલબદ્ધ તોફાન'  બનવા માંડ્યા.પ્રણયગીત મન્દ્રથી મધ્ય  સપ્તક સુધી તો પહોચી જ ચુક્યું હતું હવે તે તાર તરફ ગતિમાન  થઇ ગયું . પ્રણયગીત  તાર સપ્તક તરફ વધતું ગયું વધતું ગયું અને અચાનક એક ઝટકા સાથે બધું રોકાઈ ગયું. જાણે તબલાની એક થાપ સાથે ગીત થંભી ગયું. ગીત રોકવાની સાથે ઝરણું ફૂટી નીકળ્યું  એણે  બંનેના અંતરમનને  શાંતિ અને તૃપ્તિના અમરતથી તરબતર કરી દીધું.

        એક વરસીને અને બીજું સ્વીકારીને તૃપ્ત થઇ ગયાં. મન મુકીને  વરસેલા શ્રાવણની અમરત વર્ષા  સ્વીકારીને ધરા તૃપ્ત થઇ ગઈ.  શ્રાવણ વરસીને તૃપ્ત થઇ ગયો. લગભગ પોણો કલાક સુધી બંને 'સમાધિ' અવસ્થામાં સુતા રહ્યાં બાદ ધીરે ધીરે 'વર્તમાન'માં  આવ્યા ધીમે ધીમે પાંપણો ખુલી. બંનેના મોઢેથી  એકસાથે શબ્દો સર્યા " રાકેશ"  "રોમા"   "હા"  "હા" રાકેશ  "બોલ"   રોમા "ના, પહેલા તું બોલ"

વીણાનું પ્રેમ વાદન

 બપોરના લગભગ દોઢ વાગ્યા હતા. રાકેશ પોતાના ફ્લેટ ના ડ્રોઇંગરુમ માં ખુરશી પર બેઠો હતો. એની સામે રાઈટીંગ ટેબલ પર પુસ્તકો, ડાયરીઓ અને રોજનીશી પડી હતી. રાકેશ રોજનીશી ના આધારે ભૂતકાળને વાર્તાઓ માં પરિવર્તિત કરી રહ્યો હતો. તે સમયે ઘરમાં તે એકલો જ હતો. અચાનક ડોરબેલ રણકી પણ રાકેશ નું ધ્યાન ભંગ ન થયું. તે વાર્તા લખવામાં એટલો તલ્લીન હતો કે ડોરબેલ ત્રીજી વાર રણકી ત્યારે એની એકાગ્રતા તૂટી. એણે પેન ટેબલ પર મૂકી અને આગંતુક નું સ્વાગત કરવા દરવાજા તરફ પ્રયાણ કર્યુ. જઈને દરવાજો ખોલ્યો. દરવાજો ખોલતા જ મહેમાનને જોઈ રાકેશના ચહેરા પર હરખની લાગણી નૃત્ય કરવા માંડી. મુખમાં થી આનંદ અને આશ્ચર્ય મિશ્રિત ઉદ્ગાર નીકળ્યા "અરે, રોમા તમે?" રોમા બોલી "હા, હું" રાકેશની ખુશી જોઈ તેના ચહેરા પર પણ પ્રસન્નતાનો પ્રકાશ રેલાઈ ગયો. રાકેશ રોમા ના સ્વાગતાર્થે બોલ્યો "ફરી એકવાર મારા ઘરને પાવન કરો" સાંભળી રોમા ના ચહેરા પર સ્મિત આવી ગયું. તે સસ્મિત બોલી "તમારા ચહેરાની પ્રસન્નતા અને અવાજની ખુશી અણસાર આપી રહ્યા છે કે ઘરમાં એકલા છો" સાંભળી રાકેશ બોલ્યો "હતો પણ હવે નથી" આટલી વાત કરતા કરતા બંને દરવાજાથી સોફા સુધી પહોંચી ગયા. રાકેશે રોમાને  બેસવા માટે કહી અને રોમાં એ વિનંતીને સ્વીકારી શિષ્ટાચાર નિભાવ્યો. રાકેશ પણ સોફા પર બેસી ગયો.

       બેઠા પછી રોમાં એ વાત શરુ કરી " શું વાત છે આજે ખુબ કલરવ કરી  રહ્યો છે?" રાકેશે હસીને જવાબ આપ્યો ""તારી સાથે એકલો છું માટે"  આ સાંભળી રોમા નું સ્મિત ઘેરું થઇ ગયું. સ્મિત જોઈને રાકેશની ખુશી બેવડાઈ ગઈ. તે બોલ્યો "બહુ સરસ આનો મતલબ એ થયો કે કુદરતે ફરી એકવાર આપણને મન ભરીને સુખ દુખની વહેંચણી કરવા સમય આપ્યો છે. બરાબરને?  રોમાના ચહેરા પર ફરી સ્મિત આવી ગયુ. તે સસ્મિત બોલી "ખરેખર લાગે છે નસીબ આપણા પર મહેરબાન છે? રાકેશ  મસ્તક હલાવી સમર્થન કાર્ય પછી બોલ્યો " હવે બીજી વાત કરીએ'  રોમા"ઓ કે"   રાકેશે પૂછ્યું "કેમ ચાલે છે જીવનધારા" રોમાએ જવાબ આપ્યો

                               તારા વગર જે પણ પલ જીવું છું
                               દરેક પળે વખ નો  જામ પીવું છું
                               જો સંભવ હોય તો દરેક પળે
                               મને તારો સાથ જોઈએ  જો
                               તું સાથે હોય તો જીવન વહેતી ધારા છે
                              નહીતર  તો જીવન જીવન નહી રણ છે
                                નામ એનું સહારા છે
રોમના મુખેથી વહેલી શબ્દ સરવાણી સાંભળી રાકેશ બોલ્યો "લાગે છે આજે તું બહુ જ તોફાની મૂડમાં છે.? આ એકાંત મનગમતાં વ્યક્તિનો સાથ કોને "તોફાની" ના બનાવે" રાકેશે શબ્દ રમત આગળ વધારી "શરારત માં ક્યારેક ખરેખર તોફાન આવી શકે છે અને તું સારી પેઠે જાણે  છે હું કયા તોફાન ની વાત કરું છું" રોમા "હમમમ  હું નથી જાણતી નસીબ જરૂર જાણતું  હશે"  આ સાંભળી રાકેશ ઠંડો શ્વાસ ભરીને બોલ્યો "હા આ આ તું સાચું કહે છે નસીબ જરૂર જાણતું હશે: આપણું નસીબ મહેરબાન છે ને, જે છેલ્લા દસ વર્ષોથી આપણે  સુખ દુઃખનું મન મુકીને આદાન પ્રદાન  કરી શકીએ માટે માટે વરસમાં એકાદ અવસરની સગવડ આપે જ છે" રોમાએ સમર્થન કરતા કહ્યું "હા, ખરેખર આપે છે ને મને એટલે આપણા નસીબ પર ગર્વ છે આપને જે રીતે સંબંધ નિભાવ્યો છે_ _ _" રાકેશ એની વાત આગળ વધારતા બોલ્યો "એ ખરેખર અદભૂત છે. આપને આ દરમ્યાન પારિવારિક જીવન સાચવવાનું હતું , આપને મિત્રતા સાચવવાની હતી" રાકેશ ચુપ થયો તો રોમાએ ફરી વાતનો તંતુ સાંધતા કહ્યું "આ બધું આપણે કરી શક્યાં. કારણ કે નસીબ મહેરબાન હતું" રાકેશે મસ્તક હલાવી સહમતી આપી. રોમા બોલી " આ દસ વર્ષોમાં કુદરતે આપણને ઓછામાં ઓછા છ એવા અવસર આપ્યા છે કે જયારે આપણે ત્રણ થી ચાર કલાક એકલા હતા, બિલકુલ એકલા. અને આપણને ખબર પણ હતી કે હવે પછીના ત્રણ થી ચાર કલાક એકલા છીએ કોઈ વિઘ્ન આવવાનું નથી" રાકેશ  કડી જોડતા બોલ્યો "પણ આપણે એ કાર્ય ના કર્યું જે પહેલી "એકાંત મુલાકાત" માં કરવા તૈયાર થઇ ગયાં હતા. આપણે મર્યાદાને ભંગ કરી નથી"
             રોમા રાકેશની વાતને તર્ક દ્વારા ઉડાડતા બોલી " માફ કરજે, હું એક વાતની ચોખવટ કરવા માંગું છું. અહીં તેં જે મર્યાદાને ભંગ શબ્દ વાપર્યો છે એ મારી દષ્ટિ એ ખોટો વાપર્યો છે " રાકેશે પૂછ્યું " ચોખવટ કર જોઈએ" રોમા એ પૂછ્યું 'આને મર્યાદાને ભંગ ના કહેવાય. હું એટલું જ  કહીશ આપણે એ કાર્ય ના કર્યું જે કાર્યની સુવિધા અને સગવડ કુદરતે દરેક પ્રાણી,પશુ,જીવજંતુ ને આપ્યાં છે. માનવીએ તે કાર્યને નિયમોમાં બાંધી દીધું છે.એ નિયમ તોડનારે મર્યાદાનો ભંગ કર્યો એમ કહેવાય છે. એમાં કુદરત ના કોઈ નિયમનો ભંગ થતો નથી હા માનવીએ બનાવેલા નિયમનો ભંગ  થાય છે"

             રાકેશ રોમા ના સમર્થનમાં બોલ્યો " તું ખરેખર સાચું કહે છે" રોમા બોલી "મને ઘણીવાર તારા શબ્દો યાદ આવે છે આપણે જે ચાહ્યું કુદરતે કર્યું , કુદરતે જે  જે ચાહ્યું એ આપણે કર્યું" રાકેશ બોલ્યો "મને ઘણીવાર વિચાર આવે છે કે કુદરત આપણને કેમ વારે વારે એકાંત બક્ષે છે, એકાંત બક્ષવા પાછળ કોઈ સંકેત તો નથી.જો ખરેખર એવું હોય તો કુદરત જે ઈચ્છે છે તે ન કરીને કુદરતનું અપમાન તો નથી કરી રહ્યાં. તારું શું માનવું છે?" રોમા એ સમર્થન કરતા કહ્યું "મને પણ ઘણીવાર એવું લાગે છે કે કુદરતને ઈશારા ને ના સમજીને આપણે એનું અપમાન તો નથી કરી રહ્યા ને"

રાકેશ પૂછ્યું "આ વાતો તો પછી પણ થશે પહેલા એ બતાવ શું લઈશ. ઠંડુ કે ગરમ? કે નાસ્તો કે _ _ " રોમા એની વાત કાપીને બોલી "જવા દે ને યાર શું કામ ઔપચારિકતા ની વાત કરે છે તને ખબર છે એકલાં હોઈયે ત્યારે આપણી વચ્ચે ઔપચારિકતા નથી હોતી" પણ રાકેશ બોલ્યો "મિત્ર ઘેર આવે ને હું સરભરા ય લા કરું. એવુ કરીયે આપણે રસોડામાં જઈએ. હું ચા બનાવીશ આને તું વાતો કરજે. રોમા શસ્ત્રો હેઠાં મુકીને બોલી "સારું ત્યારે" બંન્નેએ રસોડામાં ગયા. રાકેશે જ્યાં સુધી ગેસ સ્ટવ તપેલીમાં ચા માટે પાણી મૂક્યું. રોમા એને મુગ્ધા ની જેમ નિહાળતી રહી. તપેલી મૂકી રાકેશ પાછો વળ્યો કે બંન્ને ટકરાઈ ગયા અને બંન્ને ય હસી પડ્યા. રાકેશે પૂછ્યું "શું નિરખી રહી હતી?" રોમાએ જવાબ આપ્યો "મને પોતાને" રાકેશ "મતલબ" જમણા હાથની પ્રથમ આંગળી રાકેશ સામે ચીંધીને બોલી "વિચારી રહી હતી આ માણસ મારી પુરુષ આવૃત્તિ છે કે હું એની સ્ત્રી આવૃત્તિ છું આ માણસમાં  એવું શું છે જે મને એની પાસે ખેંચી લાવે છે ને જયારે એની પાસે હોઉં  છું ત્યારે મારું મન, પ્રતિષ્ઠા  સન્માનને એક બાજુએ કેમ મૂકી દેવા માંગે છે? રાકેશે કહ્યું "મને પણ આવા વિચાર આવે છે જો કે આ વિચાર એવું નથી ઈચ્છતા કે..." રોમાએ  એની વાત અધુરી છોડાવી પોતે  સ્પષ્ટતા કરી "આ વિચાર એવું નથી ઈચ્છતા કે આપને કાયમ ના સાથી બનીએ. હા આજ જેવી મુલાકાતો થતી રહે ,આપને પારિવારિક જવાબદારીઓ નિભાવતા રહીએ અને મૈત્રી પણ નિભાવીયે" પછી એક લાંબો શ્વાસ ભરીને બોલી "તું આ જ કહેવા માંગતો તો ને" રાકેશે સમર્થન કર્યું "હા, અને આપણા  સંબંધમાં મારી દ્રષ્ટીએ સૌથી મહત્વપૂર્ણ વાત એ છે કે આપણે કદી મુલાકાત નક્કી કરીને નથી મળતા. આજની જેમ મળી જવાય ત્યારે ભરપુર જીવી લિયે છીએ . આ અનિશ્ચિતતા જ કદાચ આપણા સંબંધને મજબૂતી આપે  છે." રોમા એ સમર્થન કર્યું.આટલી વાતો થઇ એમાં ચા માટે મુકેલા પાણીમાં 'ખળભળાટ' થવા માંડ્યો એટલે રાકેશે ચા બનાવવાની બાકી રહેલી પ્રક્રિયામાં ધ્યાન આપ્યું. રોમા એને મુગ્ધતા થી જોઈ રહી.ચા થઇ ગઈ એટલે બે કપમાં રેડી બંને પોતપોતાના કપ લઇ ડ્રોઈંગરૂમ માં ગયા.
                     ડ્રોઈંગરૂમ માં બંનેએ પોતાના કપ સેન્ટર ટેબલ પર મુકી દીધા. કપ મુક્યા પછી રાકેશ શયનકક્ષમાં ગયો. પાછો આવ્યો ત્યારે એના હાથમાં અમુક ડાયરીઓ હતી.એ બધી ટેબલ પર મુકીને બોલ્યો "આ આપણું સહિયારું સર્જન છે અને આજે પાછા આપણે જૂની યાદોને નવો શબ્દદેહ આપીએ. રાઈટ?રોમા "ઓકે" રાકેશે ફરી પૂછ્યું "લાગણીઓને વ્યક્ત કરવામાં પુરેપુરો સહયોગ મળશે ને?" રોમા બોલી" અવશ્ય, તું જેવો  ઈચ્છે એવો તું ચાહીશ તો શબ્દોથી ને તું  ચાહીશ તો અભિનયથી" રાકેશ નો ઉત્સાહીત સ્વરમાં બોલ્યો "શું વાત છે." એને એક ડાયરી ખોલી પહેલી રચના વાંચી
                                            ઝખ્મો ને ક્યારેય ગણો નહિ
                                            આંસુઓનો સરવાળો કરો નહિ.
                                            જીવન માટે લડવું લડે છે પરિસ્થિતિઓથી,
                                            આંધી થી લડવાને બદલે
                                            ઓલવાઈ  જાય એ ખરો દીવો નથી
       રોમાએ  દાદ આપી "વાહ વાહ" રાકેશ બોલ્યો " જવાબ આપો મેડમ" રોમા ગળું ખોંખારીને બોલી " અવશ્ય"
                                            જો તારો સાથ હોય તો આંધી શું છે?
                                            કુદરતનો પણ સામનો કરી લઈશ
                                            લડવું નહિ લડીને જીતવું જરૂરી છે,
                                            એ પરાક્રમ આ  જગતને બતાવી દઈશ
      રાકેશ દાદ આપ્યા પછી બોલ્યો
                                            લડીશું અને જીતીશું આપણો સાથ
                                            કુદરતે જ નિભાવ્યો છે ને નિભાવશે
                                            સંઘર્ષ આપણું નસીબ
                                            વિધાતા પાસે ફરી  લખાવશે
      રોમા બોલી "ગજબના મૂડમાં લખી છે યાર " રાકેશ ફરી બોલ્યો
                                            નિષ્ફળતાઓ ના કારણે જીવનથી બહુ નારાજ હતો
                                            ખબર નહોતી મને કે  તે પારસમણી બનાવે છે
                                            રીત છે  જીવનની કે તે પહેલા નેગેટીવ
                                            અને પછી એને પોઝીટીવ બનાવે છે
                                           
                                           આજે મન કહે છે તને સ્પર્શ કરું
                                           મનના શમણા ને સાકાર કરું
    રોમા તરફ આંગળી ચીંધીને  બોલ્યો
                                           દેખાય છે પારસમણી નું લક્ષ્ય પણ હાથ રોકાઈ જાય છે
                                           એક કદમ પણ દુર નથી લક્ષ્ય, પગ પાછા પડી જાય છે
    જયારે રાકેશ રચના વાંચી રહ્યો હતો ત્યારે રોમા રચના ના શ્રવણ સાથે સાથે એનો ચહેરો પણ વાંચી રહી હતી. રાકેશ ફરી બોલ્યો 
                                            મને ખબર છે તું મારી છે ઈચ્છવા છતાં તને અપનાવી નથી શકતો
                                            માળી છું પણ હકીકતની ધરા પર શમણા ના ફૂલ ખીલવી નથી શકતો
    વ્યક્ત થયેલી લાગણીઓ વિષે એક ક્ષણ વિચારીને રોમાએ પૂછ્યું "તું કેવી રીતે અપનાવવાની વાત કરે છે કાયદાકીય, સામાજિક, કે પ્રાકૃતિક? પછી એક ક્ષણ રોકીને બોલી                        શું આ ફક્ત કાવ્ય છે કે છે તારા મનની ચાહત
                                           શું મારા માટે કરીશ તું આ  દુનિયાથી બગાવત
     પ્રશ્ન સાંભળી રાકેશ સ્મિત સહ રોમાની આંખમાં આંખ પરોવીને   બોલ્યો
                                           તું આને ફક્ત કાવ્ય સમજે એટલી નાદાન  નથી
                                           મુજ લાગણીઓથી તું સાવ   અનજાણ નથી
         રોમા ક્યાં એનાથી ઉતરતી શ્રેણીની વ્યક્તિ હતી.એ પણ રાકેશની આંખોથી  આંખો મિલાવીને  બોલી
                                           આ સત્ય છે કે,
                                           મારા દિલને તારા દિલથી
                                           તારા દિલને મારા દિલથી
                                                                  લાગણી છે
                                           પણ શું? આપણને એકાંતમાં
                                           મનસ્વી વર્તનની પરવાનગી છે ?
        રાકેશે  પ્રત્યુતર આપ્યો
                                           મનસ્વી કોને કહેવાય એનાથી અનજાણ રહેવું સારું છે
                                           મન કહે તે  કહો અને કરો એટલું જ માનવું મારું છે
        આ વેળા રોમા સમર્થનમાં બોલી " જો આજ તારો સિદ્ધાંત હોય તો હું નહિ રોકું  તને. મારી માનવું છે કે મન કદી ખોટું કરાવતું નથી" સમર્થન મળવાથી રાકેશ નો જુસ્સો બેવડાઈ ગયો. એ બોલ્યો
                                           ફક્ત હિંમત ના આપ કઈક પથ પણ બતાવ
                                           એક હાથે તાલી ના વાગે હાથથી હાથ મીલાવ
        વાક્ય પુરુ થતાં છે. એણે હાથને રોમા તરફ આગળ કર્યો . રોમાએ એની તરફ આવેલા હાથને સ્વીકાર્યો અને  હાથમાં હાથ પરોવીને બોલી
                                           જે રાહ પર તું જઈશ હું  ફૂલો બિછાવી દઈશ
                                           જો તે ફૂલ ન બની તો હું પાંપણો સજાવી દઈશ

                                           વિનંતી છે
                                           હાથમાં હાથ લીધો છે  હવે સાથ છોડીશ  નહિ
                                           સંબંધના વહાણને છીછરા કિનારે ડૂબાડીશ નહિ
      એક ક્ષણ અટક્યા પછી એક લાંબો શ્વાસ ભરીને બોલી
                                           કાયરની જેમ જીવવું  મને નથી મંજુર
                                           પ્રાપ્ત કરી લો  પ્રેમ હું તમારી છું હજૂર
      આ શબ્દો  ઉચ્ચારતી વેળા અને પછી પણ રોમા રાકેશ સામે ચાતક નજરે જોઈ રહી.રાકેશ એની પાસે સરકતા બોલ્યો
                                           આ નિમંત્રણ  છે કે વ્યંગ જરા સ્પષ્ટતા કરો સનમ
                                           હું જે કરું  છું શું તું પણ કરે છે એ જ ચિંતન મનન
                                           જો તારું પણ હોય એ જ ચિંતન અને મનન તો
                                           અણમાનીતી સાંકળો તોડી દઈએ ને આપણા
                                           ઇતિહાસમાં એક યાદગાર ઘટના જોડી દઈએ
       રોમા પણ એની તરફ સરકતા સરકતા બોલી "મેં ક્યારેય તારા પર વ્યંગ કર્યાં છે  તે હવે કરીશ.હા એક વાત જરૂર કહીશ"
                                           લક્ષ્ય છે મુશ્કેલ મુશ્કેલ  છે સફર
                                           પણ રાખજે આપણો નિર્ણય અફર
                                           છેવટે તું છે મારા નસીબની રેખા
                                           કર્મ કર પણ જોઈ ન જાય અદેખા
                                        
                                           તને જ આપીશ તારી પાસે જ લઇશ
                                           તારા પ્રેમ વિના સંસારમાં શું કરીશ
                                           તને જ આપીશ તને જ પામીશ
                                           પ્રેમની લેવડદેવડ તારી સાથેજ કરીશ
        શબ્દો પુરા થતા થતા રોમા રોમા સોફા પર રાકેશને સ્પર્શીને બેસી ગઈ.રાકેશ એને આલિંગનમાં લેતા લેતા બોલ્યો "મને ખબર છે શું કરો રહ્યો છું પ્રકૃતિનો નિયમ પાળી રહ્યો છું" શબ્દો પુરા થયા ત્યાં સુધી રાકેશે રોમાને આલિંગનમાં લઇ લીધી  અને રોમા પણ રાજી રાજી આલિંગનમાં સમાઈ ગઈ. આલિંગન બદ્ધ સ્થિતિમાં રાકેશ બોલ્યો "
                                          આપણે સમજી લીધો એક બીજાનો ઈશારો
          પછી સામે ભીંત પર જડાયેલા પૂર્ણ કદના અરીસા  સામે જોઇને બાકી શબ્દોને હવા માં તરતા મુક્યા
                                          અરીસામાં જો  જરા  કેટલો સુંદર છે નજારો
         રાકેશના સંકેત પર રોમાએ અરીસા તરફ જોયું અને  બંને એક સાથે  હસી પડ્યા.અચાનક રોમાએ પૂછ્યું "અરીસા સિવાય તો આપણને કોઈ જોઈ નથી રહ્યું ને?" બંને જણાની નજર ફ્લેટ ના ખુલ્લા દરવાજા પર પડી.રોમાએ  આલિંગન માં થી મુકત થઇ દરવાજો બંધ કર્યો  અને ત્યાં ઉભા ઉભા બોલી
                                          રૂમનો દરવાજો બંધ કરીને ભાગ્યના દ્વાર ખોલી રહી છું
                                          વાદક નું નિમંત્રણ સ્વીકારી વાદ્ય ની બોલી બોલી રહી છું
         વાક્ય પૂરું કરીને તે પાછી રાકેશના આલિંગનમાં ખોવાઈ ગઈ. બે એક કસાન આલિંગનમાં રહ્યા પાછી બોલી
                                          સ્વપ્નમાં પણ નહોતો વિચાર્યો એ પ્રયોગ કરો રહ્યો છે તું
                                          અંદાજ પ્યારા લાગે છે તારા ભલે 'સિતમ' કરી રહ્યો છે તું
        ફરી એક લાંબો શ્વાસ ભરી ને બોલી
                                          હીરાના હર કદી માંગ્યા નથી ઉપહાર માં
                                          બસ તારો સાથ જોઈએ છે આ સંસાર માં
                                          સફરનો એક સાથી સમજી ભૂલી ન જતો
                                           ઈજ્જત નું ઘરેણું સોંપી રહી છું પ્યારમાં
       રોમા ના મુખેથી સ્પષ્ટ સ્વીકારોક્તિ સાંભળી રાકેશ બોલ્યો
                                          તારી આટલી છે તૈયારી તો એક વાત હું પણ કહું છું
                                          તારી  ખુશી  સઘળા ગમ તારા આજ પછી છે મારા

                                          ક્યારેક જીવનમાં એવા પડાવ પણ આવે છે
                                          જયારે  દિલ જીગરને  હિંમત ચુર થઇ જાય છે
                                       
                                          પણ જે થાકતા નથી હારતા નથી એમના
                                          માટે લક્ષ્ય સામા પગલે ચાલીને આવે છે
         આટલું બોલ્યા પછી રાકેશે પોતાને હોઠ રોમા ના 'ફૂલો' પર મુક્યા જેનો રોમાએ સહર્ષ સ્વીકાર કર્યો. રાકેશે રસપાન શરુ કરો દીધું.રસપાન બાદ રસપાન દરમ્યાન મનમાં ઉદભવેલા વિચારને રોમાએ વાણી દેહ આપ્યો
                                          શ્વાસોના આ સંબંધને જીવનભર નિભાવજે
                                          શ્વાસની ગૂંથણી ને ખુબ મજબુત બનાવજે
        શબ્દો હવામાં વેરાયા પછી રોમા રસપાન માં વ્યસ્ત થઇ ગઈ.રસપાન દરમ્યાન જે લાગણીઓ મનમાં ઉભરી એને રસપાન બસ ફરી હવામાં છુટા મુક્યા
                                          મારા શ્વાસોચ્છવાસ મહેક્યાં જયારે તે ફૂલો પર ફૂલ મુક્યા
                                          ઘેલી થઇ....................ને  સુગંધસાગર માં હું એવી ડૂબી કે
                                          તમા........................મ  જીવન સિદ્ધાંતોને મેં કોરાણે મુક્યા
                                          સુગંધના સાગરમાં પ્રેમના  વહાણમાં સફર કરવી છે
                                          આનંદાતિરેક માં સંતોષના તટે મન મુકીને ફરવું છે
                                          મેં ઘેલી એ એવું સાંભળ્યું છે કે
                                          પ્રેમસાગર માં તો ડૂબનાર જ તરી શકે છે
                                          સ્વને ગુમાવનાર જ સંતોષ તટે ફરી શકે છે
                                          એટલો મારી પાસે આવ કે વચ્ચે કોઈ દીવાર ન રહે
                                          અને એટલી દુરી પણ રહે કે ખોળો મારો બેદાગ રહે

                 આટલું બોલી રાકેશ રોમાને લઇ શયન કક્ષ તરફ રવાના થતો થતો બોલ્યો "
              ચાલ એ દુનિયામાં વિચરીયે,
              જ્યાં હું 'હું' ને તું 'તું' નહી રહે
              એક કામિની હશે ને એક મદન
              બંને કરશે એક બીજાને  ચંદન
પછી દીર્ઘ શ્વાસ ભરીને બોલ્યો
              કામિનીને મદન એહ થશે ત્યારે
              જીવન જીવવા લાયક થઇ જશે
              લાગણીઓને લક્ષ્ય મળી જશે
              મીઠું દર્દ સરગમ માં ઢાળી જશે

              જે પળોમાં આપણે એક થઇ જઈશું
              વ્યક્તિગત ઇતિહાસમાં સ્મરણીય થઇ જશે
માદક શબ્દો સાંભળી રોમાની આંખોમાં કામિની ઉતરી આવી.મદભરી ચાલે શયનકક્ષમાં પ્રવેશ કરતા કરતા બોલી
              તારી સાથે હવે જે પળો હું જીવવાની છું
              ગુલાબના ફૂલોની મદિરા પીવાની છું
              મદિરા ની પ્યાલી પીતા પીતા બેધડક
              આગનો દરિયો સનમ પાર કરવાની છું 
શબ્દ પુરા થયા ત્યાં સુધી બંને શયન સેજ સુધી પહોંચી ગયા. સેજ પર બેસીને રાકેશે પૂછ્યું "કઈ સરગમ પસંદ કરીશ?"રોમાએ મલકીને જવાબ આપ્યો "ફક્ત વાદ્ય સરગમ" બે સેકંડ પછી ઝાંઝરના ઝણકાર જેવા ઉન્મુક્ત હાસ્ય સાથે બોલી "વાદ્ય સરગમ ને પ્લેબેક આપણે પૂરું પડીશું"  રાકેશ"જેવી તારી મરજી"  રાકેશે સ્વર યંત્ર [સીડી પ્લેયર] પાર સ્વર ચક્ર [સીડી] ગોઠવી ને યંત્ર શરુ કર્યું.વાતાવરણમાં માઉથઓર્ગન ની માદક અને કોમળ  સ્વરલહરીઓ રેલાવા માંડી. રાકેશ રોમા પાસે આવીને બોલ્યો
               ચલ હવે નાચીએ ગાઈએ ધૂમધામથી 'રસોત્સવ' મનાવીએ
               જે સંસારમાં છીએ એ સંસારને આપણે બે ઘડી ભૂલી જઈએ
રોમા એના સ્વરમાં  સ્વર પરોવીને બોલી
                પ્રેમ મદિરા ની મસ્તીમાં ડૂબીને  ઝૂમી રહ્યું  છે મારું મન
                મિલનના પાવન અવસરે વીણા બની રહ્યું છે મારું  તન
રાકેશ પોકારી ઉઠયો "વાહ"  વાદક ના હાથ વીણા પર ફરવા માંડ્યા.
                વીણા વાદન કરવા દે
                તારને ઝણઝણવા દે
                વીણાના સ્વર જયારે ગુંજશે
                મનનો મોર પાગલ થઇ ઝૂમશે
 'વીણા'એ  વાદક ની આંગળીઓના સ્પર્શાનંદ મેળવી ગુંજન શરુ કર્યું.
                ફૂલ સમું છે આ જીવન મધુરસ પી લઈએ
                નિર્ણયને સાચો ઠેરવી થોડું મહેકી લઈએ
રાકેશે મદહોશી ને બમણી કરવા પ્રસ્તાવ મુક્યો
                મધુરસ પીતા પહેલા તનને શુદ્ધ કરી લઈએ
                પછી તનના વનમાં મનને હોશ ભૂલી જઈએ
રાકેશ નો પ્રસ્તાવ સાંભળી રોમા મર્માળુ હસીને બોલી "સાંભળ્યું છે કોઈ પણ પવિત્ર કાર્ય જેમ કે હવન કે યજ્ઞ કરતા પહેલા સ્નાન કરવું જોઈએ તો ચલ તનના શુદ્ધિકરણની પ્રક્રિયા પણ કરી લઈએ .બંને શયનકક્ષ થી જોડાયેલા સ્નાનગૃહ તરફ ઉપડ્યા. પ્રવાસ દરમ્યાન રાકેશે પૂછ્યું " તે કહ્યું એનો મતલબ આપણે એક પ્રકારનો યજ્ઞ કરી રહ્યા છીએ." રોમા બોલી "અવશ્ય, મિલનથી વધુ પાવન કાર્ય કોઈ નથી આ દુનિયા માં" રાકેશે પૂછ્યું "કેવીરીતે જતા સમજાવ તો ખરી"  રોમા એને સમજાવવાના અંદાજમાં બોલી "કુદરતે મિલનની પ્રક્રિયા ફક્ત માનવજાતને જ નહી પણ દરેક પ્રાણી,પશુ,પક્ષી, જીવ-જંતુને આપી છે" રાકેશ એના સમર્થનમાં બોલ્યો "
             આ કોઈ સામાન્ય વાત નથી તારો તર્ક સાબિત કરે છે કે કુદરતની નજરોમાં પણ મિલનનું વિશેષ મહત્વ છે. હા, એક મહત્વપૂર્ણ  વાત એ કે એમાં કોઈ જબરદસ્તી, પ્રપંચ, છળ-કપટ,કે ષડ્યંત્ર ન હોવું જોઈએ' રોમાએ એની વાતનું સમર્થન કર્યું. આટલી વાત થઇ ત્યાં સુધી બંને સ્નાનગૃહ માં પહોંચી ગયા. ફુવારો શરુ થવા માટે તૈયાર હતો.  

રાકેશે પૂછ્યું "સ્નાનની શરૂઆત કોણ કરશે?"  

રોમા "બંને"  

રાકેશ "સરસ, ચાલો ત્યારે વસ્ત્રોને તન વિહીન કરીએ "  

રોમા જાનદાર હાસ્ય સાથે બોલી "શું તને....."    રાકેશ  એના મો પર આંગળી મૂકી અટકાવી દઈ બોલ્યો "......સમજાવવું પડશે કે મદભરી માનુની વસ્ત્રોનો ત્યાગ જાતે નથી કરતી. બરાબરને"  રોમા 'બરાબર"   રોમા નું વાક્ય પૂરું થાય એ પહેલા રાકેશ રોમા ના તન પર વીંટળાયેલી સાડીને તન વિહીન કરવામાં મશગુલ થઇ ગયો. સાડીના રંગના ગુણો વિષે ખ્યાલ આવતા એ બોલ્યો "તારી સાડીનો રંગ ખુબ સૂચક છે "   રોમા "ખરેખર મને પહેલા આ વાતનો ખ્યાલ ના આવ્યો પણ તારા શબ્દો પુરા થતાની સાથે જ તું શું કહેવા માંગે છે એ સમજી ગઈ છું"  રાકેશ  "શું?"   રોમા "મારી સાડીનો રંગ સૂચવે છે કે આપણે વાતાવરણને ગુલાબી કરી રહ્યા છીએ.' રાકેશ " આને કહેવાય ટેલીપથી, એક ના વિચારનો પડઘો બીજાના દિમાગમાં પડે,આને કહેવાય વિચારોની  સામ્યતા"  રોમા વાણીની નાવ ના પાછી પ્રેમ પ્રવાહ તરફ લઇ જવાના ઈરાદે બોલી 
              મારી ક્ષણોને મહેકાવતા પહેલા તું આ અરજ લે સાંભળી
              તૃપ્તિનો એવો એહસાસ આપજે કે અસ્તિત્વ જઉં હું ભૂલી
રાકેશ બોલ્યો
             મેં જાતને છોડી દીધી છે સમુદ્રની લહેરો પર
             સંતોષ તટે પહોચવા તું' ય જીવી લે લહેરો પર
આટલી વાતચીત થઇ ત્યાં સુધી રાકેશ રોમા ના વસ્ત્રોને તન વિહીન કરી ચુક્યો હતો.રોમા રાકેશના વસ્ત્રોને બદન વિહીન કરવાની ક્રિયા શરુ કરી ચુકી હતી. ફુવારો ઝરણું બની ગયો હતો. થોડી ક્ષણોમાં બંને પ્રાકૃતિક અવસ્થામાં પહોચી ગયા.  બંને વાદક પણ હતા અને વીણા પણ. બંને વાદન કરી રહ્યા હતા અને બંને વીણાની માદક સ્વરલહરીઓ હવાને માદક બનાવી રહી હતી. શીતલ નીર જે  'વીણા' પર થી પસાર થઇ રહ્યું હતું એ સ્વરો માં ના પ્રણયને નિખારી રહ્યું હતું. લગભગ પંદર મિનીટ બંને વીણાએ સ્નાનગૃહ માં જુગલબંદી કરી. જુગલબંદી પાછી બંને પાછા સેજ પર પહોંચ્યા.સેજ પર અડધી સુતી અને અડધી બેઠી સ્થિતિમાં રોમા બોલી
             મેં તને ચાહ્યો છે અતુટ, 
             તને જ હું ચાહીશ અતુટ
             સજન મને  બાંધી લે બાહોં ના બંધન માં
             પછી ભલે પડે તિરાડ કાયાના કંચન માં

એનાથી પહેલા કે

                                         મધુરો સમય જાય બદલાઈ

                                         મિલનમાં વિઘ્ન જાય આવી

                                         કાંતિ ચહેરાની જાય ખોવાઈ

                                         પ્રેમ નો સાગર  જાય સુકાઈ

                                       

                                         સાજન મારા બાંધી લે બંધનમાં

                                         તૃપ્તિની મીઠાશ ભરી દે તન બદનમાં

                                        

                                         મન પર અંકિત થઇ જાય આ રસોત્સવ

                                         પ્રેમઘેન માં ડૂબીને મનાવ તું પ્રેમોત્સવ

    પ્રેમેચ્છા વ્યક્ત કરી રોમા પ્રતિસાદ માટે રાકેશને નિહાળવા લાગી. રાકેશના મુખેથી શબ્દો સર્યા

                                         નસીબે અદભુત કામણ કર્યું છે

                                         સંજોગોએ રસ મિલન સર્જ્યું છે

                                      

                                         આજની આ પળો આપણી ફક્ત આપણી છે

                                         આપ કરીએ  છે એ મધુર રસભરી લાગણી છે

                                       

                                         આ પળો સ્મૃતિમાંથી કદી ભૂંસાશે નહિ

                                         આવું શિલ્પ ભવિષ્યમાં કદી રચાશે નહિ

                          

                                         બદલાઈ જશે નસીબ આપણા કારણ કે નસીબ મળી રહ્યા છે

                                         આ પળોમાં ફક્ત શરીર નહિ 'નસીબ ના બળિયા' મળી રહ્યા છે

      રચના પૂરી થતા થતા એ રોમા પર ઝુકી ગયો એના હોઠો એ રસપાન અને હાથો એ હાફૂસનું મર્દન શરુ કરી દીધું. વીણાના બધા તાર એકસાથે ઝણઝણવા માંડ્યા.વીણાના સ્વરમાં માદકતા ઘૂંટાવા  માંડી. રોમા ના કર પણ,  કર કલાકારી માં ડૂબવા માંડ્યા બંને વાદક ના હાથ વીણાઓ ના સંવેદનશીલ વિસ્તારોમાં વિચરણ કરવા માંડ્યા. 'સંવેદનશીલ' વિસ્તારોમાં 'જ્વાળા' ભડકાવવા લાગ્યા. વીણાવાદન ને તીવ્ર તાલ ગતિ તરફ લઇ જનારી ક્રિયાઓ વધવા માંડી. માદક સ્વરમાં નર-વીણા બોલી

                                         મિલન સામે જગત ઝુકી જાય છે

                                         મિલનની જ સદા જીત થાય છે

                                         મિલન માલિક છે ગુલામ નથી

                                         કોણ એને  કરતો સલામ નથી

       નર-વીણા  પછી નારી-વીણાનો માદક સ્વર રેલાયો

                                         આ પળે મિલનની આશા સફળ થઇ રહી છે

                                         ભવોભવ ની મારી પૂજા સફળ થઇ રહી છે

       ત્યાર પછી થોડીવાર સુધી માદક સ્વરો વાતાવરણમાં રેલાતા રહ્યા. સરગમયંત્ર માં થી પંખી બની વાતાવરણમાં વિચરણ કરી રહેલી સરગમ ને પ્લેબેક પૂરું પાડતા રહ્યા.  થોડીવાર પછી રોમાની ધ્વની તરંગ વાતાવરણમાં રેલાઈ.

                                          મૌન નિમંત્રણ ને જાણ્યું તેં

                                          રૂપના સમર્પણને માણ્યું તેં

        રોમા પછી રાકેશ નો સ્વર રેલાયો

                                          તારા નિમંત્રણે મારામાં હિંમત જગાવી દીધી

                                          ભલે બે પળ માટે, નવો સંસાર વસાવી લીધો

       આ પંક્તિઓ પૂરી થતા થતા રોમા એવી ધરાનું રૂપ ધરી ચુકી હતી જે વરસાદના પાણીનો સ્વીકાર કરવાની સ્થિતિમાં હોય છે. શ્રાવણની રાહ જોતી પ્યાસી ભૂમિ બની ચુકી હતી. ઝરમર કે ધોધમાર જેવો પણ હોય વરસાદને સ્વીકારવા આતુર થઇ ગઈ હતી.રાકેશ પણ ઘનઘોર વાદળ બની ચુક્યો હતો.રોમાના મુખેથી શબ્દ સર્યા

                                          આનંદનો એ પડાવ આવી ગયો છે

                                         મન કૈંક પામી  ને કંઈક ખોવા માંગે છે

        રાકેશની લાગણીઓ પણ વાણી દેહ પામી

                                         બેકરાર અંગોને હવે લક્ષ્ય જોઈએ છે

                                         મનને મસ્તીની ઝીલમીલ જોઈએ છે

        બંનેની ઈચ્છાઓ એક સાથે શબ્દદેહ પામી

                                         મન બને ઉપવન મસ્તી ભર્યું બને જીવન

                                         જયારે 'માછલી'નું તીર થી થાય છે મિલન

        મિલન શબ્દના ઉચ્ચારણ સાથે  તીરે માછલીને વીંધી દીધી, નદી સાગરમાં ભળી ગઈ. સોયમાં દોરો પરોવાઈ ગયો. નદીને સાગરની શ્વસન પ્રક્રિયાની ગતિ વધવા માંડી.ધ્વનીતરંગોમાં માદકતા ગુણાકાર ની ગતિથી વધવા માંડી. માદકતા માં ડૂબેલી રોમાની ધ્વની તરંગ ગુંજી

                                         આજે નદી સાગરને મળી ગઈ

                                         જીવનની પૂર્ણતા મને મળી ગઈ

    

                                         જેને જીવનભર શોધી એ અપૂર્ણતા તું છે

                                         કુદરતે જેને મારા  મારે માટે સર્જ્યો છે

                                         એ મારા શરીરનો બીજો ભાગ તું છે   

         

                                         આઘાત પ્રતિઘાત કરતો રહે

                                         આઘાત હું ને પ્રતિઘાત તું છે

        શબ્દ પુરા થતા થતા સુધી રોમાની ધ્વની તરંગો  સિસકારીઓ અને  ચિત્કારમાં પરિવર્તિત થવા લાગી. ક્યારેક ધ્વની તરંગો કીલકારીઓ શી ગુંજવા માંડી.વાદળ ક્યારેક ધોધમાર ક્યારેક ઝરમર ક્યારેક વાવાઝોડું બની તો ક્યારેક હેલી રૂપે વરસી રહ્યા હતા.થોડી ક્ષણોની કાર્યવાહી પછી ધરા બોલી " હવે મને સક્રિય ભાગીદાર થવા દે. અત્યાર સુધી હું  સામેના છેડે હતી હવે મને બેટિંગ છેડે આવવા દે" રાકેશ છેડો બદલતા બોલ્યો  "વેલકમ"  આગળ બોલ્યો

                                         તારો દરેક અંદાજ પસંદ છે મને

                                         પ્રેમ-મુરકીઓ લઈશ ખબર છે મને

                                         જે પણ કરીશ કમાલ કરીશ ખબર છે મને

      રોમાએ સક્રિય ભાગીદારની ભૂમિકા ભજવવા માંડી.રાકેશ સહયોગીની ભૂમિકામાં કાર્યરત થયો.રોમાએ સ્વર છુટા મુક્યા

                                         પરમ દિવસે મુલાકાત થઇ ગઈકાલે થઇ ગયો પ્રેમ

                                         પરિણામ એ આવ્યું કે તને હું સોંપાઈ રહી છું સપ્રેમ

     રાકેશનો નશીલો અવાજ રેલાયો

                                         મિલન એમને  એમ નથી થતું  સંજોગ વિના કદી નથી થતું

                                         કુદરતનું લખેલું નાટક જીવનમાં કદી ય  નિષ્ફળ નથી થતું

    રોમાએ સક્રિયતા સાથે કાવ્ય આગળ વધાર્યું

                                          મન પાવન થઇ જવાથી હોઠો પર સ્મિત છે

                                          દરેક આઘાત પર આજે ખીલી રહી  વસંત છે

    'ઉફ'  વાદળનો ગડગડાટ વાતાવરણમાં છવાયો. વાદળે ધરાને પૂછ્યું 'તું કેટલા આસનો જાણે છે" ધારાએ જવાબ આપ્યો " તારે જેટલા માં સાથ જોઈએ એટલા આવડે છે હું પ્રયોગો માટે તૈયાર છું" વાદળે કહ્યું "બે તો આપને અજમાવી ચુક્યા છીએ. તું વર્તમાન સ્થિતિમાં 'ચક્રાસન' કર જોઉં" થોડી પળોમાં ચક્રાસન પૂરું થયું. ત્યાર બાદ એક પછી એક આસનો થયા બાદ નારી વીણાએ માંગણી કરી કે "હવે હું કહું એ પ્રયોગ કર જોઈએ"  નર વીણા બોલી 'અવશ્ય" ધરા બોલી "તું ઉભો થઇ જા. હું તારા ગળામાં માળા બનીને ઝૂલી જાઉં છું તારે માળાને પણ સંભાળવાની છે અને મત્સ્યવેધ પણ કરતા રહેવાનું છે કાવ્યમાં કહું તો

                                            ગળામાં ઝૂલતી માળાને સાંભળી લેજે

                                            મધ ઝબોળેલા તીરને ભટકવા ન દેજે

      વાદળ ગરજી ઉઠ્યા "વાઆઆઆઆઆઆઆઆઆઆઆઆઅહ  તીરંદાજી કરવાની મઝા આવશે. અદભુત રમત રમાશે." ધરાએ પૂછ્યું "તીર ખુશ ખુશ થઇ ગયું નહિ?'  વાદળે કહ્યું "હું તો કમાન છું જે તીર છોડે છે' આટલી વાત પછી ધરા માળા અને વાદળ ધનુષ બની ગયા જયારે જયારે તીર લક્ષ્યને વીંધતું વાતાવરણમાં આનંદથી ભરપુર ચિચિયારીઓ કલરવ કરતી.આ આસનમાં હોઠ પર હોઠ ગળામાં બાહુ અને કમરમાં પગ વીંટળાવીને વીણા મદમસ્ત બની આનંદ સાગરમાં ડૂબી ગઈ. થોડીવાર બાણ યુદ્ધ થતું રહ્યું. આ 'સંગ્રામ' વીણાનો માદક સ્વર રેલાયો

                                            તું ગજબનો કલાકાર છે

                                            એક બેમિસાલ ફનકાર છે

     પછી લાંબી ચિત્કાર ભરીને બોલી

                                            આ મિલન અદભુત ઘટના છે

                                            કારણ, આમાં તૃપ્તિનો ચિત્કાર છે

    આ સાંભળી કળા કરી રહેલો મોરલો બોલ્યો

                                           આજે લક્ષ્યે તીરને વીંધી દીધું

                                           મારા ધૈર્ય નો કિલ્લો જીતી લીધો

    ભૂકંપ જેવા કંપનો સહન કરતા કરતા ય ધરાએ સ્વર રેલાવ્યા

                                           મારા અંગે અંગમાં તૃપ્તિની મીઠાશ ભરી દીધી

                                          મારી નાજુક નમણી તે કાયાને કંચન કરી દીધી

   "આઆઆઆઆઆઆઆઆ  હ હ હ હ હ હ હ " લાંબી ચિચિયારી પછી વીણાના  પછી સ્વર ગુંજ્યા

                                          પ્રેમ ગગનમાં મુક્ત વિહાર કરી રહી છું

                                          તૃપ્તિ નો ગહન ઓડકાર ભરી રહી છું

                                   

                                         મન બદનને સોંપી દીધા આજે તારી હકુમત માં

                                         હમદમ મારા હાજર રહેજે મારી દરેક જરૂરત માં

       ફરી એક ચિત્કાર બાદ

                                         ભીતરની જ્વાળા પર થઇ રહી  છે પ્રણય વરસાદ

                                         બે ઝરણા એક થાય એ હોય છે કુદરતની સૌગાત

                                        

                                         પ્રગાઢ છે પ્રેમ આલિંગન, પુર આવ્યું છે પ્રેમની નદી માં

                                         મન અને આત્મા મળીને લાગી ગયાં છે પ્રેમની બંદગી માં

            

                                         પ્રણય જવાર ને જેમ જેમ શાંત કરી રહ્યા છીએ વધી રહ્યો છે

                                         પ્યાલો જેમ જેમ ખાલી કરીએ છીએ પાછો એ ભરાઈ રહ્યો છે

          વીણાના કંઠેથી સરેલા શબ્દ શૃંગારને માનીને  રાકેશ  બોલ્યો

                                          જેમ જેમ તું આઘાત સહન કરી રહી છે

                                          તારા  અંદરની કલાકાર નીખરી રહી છે

          રોમાએ શબ્દ શણગારને આગળ  વધાર્યો

                                          વ્યક્તિ ઘડાઈને જ કલાકાર બને છે

                                          જેમ સોનું તપે તો જ  જ ઘરેણું બને છે

           શારીરિક વ્યસ્તતા વચ્ચે બંને એક સાથે બોલ્યા

                                           ચાલવા દો પ્રેમનો અનંત દોર

                                           પ્રેમાનંદ છે આજે જીવનની દોર

           પછી રોમા બોલી

                                           તે દરેક પળ માનવીને ગમે છે જે રસાનંદ આપે છે

                                           રસાનંદ ની એકેક ઘડી માનવીને ઘણું બધું આપે છે

          રાકેશે પૂછ્યું

                                          લાગે છે તું ગુમ થઇ ગઈ છે

                                          દિવ્યલોક માં પહોંચી ગઈ છે

           રોમાએ કહ્યું " આનો શ્રેય તને આપું છુ. તે આજે મને નવી દુનિયા બતાવી દીધી. રસાનંદ થી ઓળખાણ કરાવી દીધી. સજન મારા હવે

                                          લક્ષ્ય સધી પહોંચાડી દે

                                          છેલ્લી મોહર લગાવી દે

          રાકેશ " જેવી તારી મરજી"  ઘટના ઝડપથી 'શિખર' તરફ દોડવા માંડી.બંનેના શ્વાસો 'તાલબદ્ધ તોફાન'  બનવા માંડ્યા.પ્રણયગીત મંદ્ર થી મધ્ય  સપ્તક સુધી તો પહોચી જ ચુક્યું હતું હવે તે તાર સપ્તક તરફ ગતિમાન  થઇ ગયું.  પ્રણય ગીત  તાર સપ્તક તરફ વધતું ગયું વધતું ગયું અને અચાનક એક ઝટકા સાથે વાદ્ય વૃંદ રોકાઈ ગયું. જાણે તબલાની એક થાપ સાથે ગીત થંભી ગયું. ગીત રોકવાની સાથે ઝરણું ફૂટી નીકળ્યું  એણે  બંનેના અંતરમન ને  શાંતિ અને તૃપ્તિના અમરત થી તરબતર કરી દીધું.

        એક વરસીને અને બીજું સ્વીકારીને તૃપ્ત થઈ ગયાં. મન મુકીને  વરસેલા શ્રાવણની અમરત વર્ષા  સ્વીકારીને ધરા તૃપ્ત થઇ ગઈ.  શ્રાવણ વરસીને તૃપ્ત થઇ ગયો. લગભગ પોણો કલાક સુધી બંને 'સમાધિ' અવસ્થામાં સુતા રહ્યાં બાદ ધીરે ધીરે 'વર્તમાન'માં  આવ્યા ધીમે ધીમે પાંપણો ખુલી. બંનેના મોઢેથી  એકસાથે શબ્દો સર્યા " રાકેશ"  "રોમા"   "હા"  "હા" રાકેશ  "બોલ"   રોમા "ના, પહેલા તું બોલ

પછી બંને સાથે એક બીજાને પૂછ્યું 'સફળ  પ્રેમ યાત્રા આને જ કહેવાય?'

અભણ અમદાવાદી