નૃત્ય

વીણાને માણે છે
ઓરડો નાચે છે

વાયુ મદમસ્ત થઈ
રાગડા તાણે છે

બંધ વાતાયનો
ભેદને પાળે છે

જાગરણની પળો
શૂન્યને પામે છે

શૂન્યની શૂન્યથી
જાતરા ચાલે છે

શૂન્ય પાસે અભણ
શાસ્ત્રોને પામે છે
અભણ અમદાવાદી