જોઈ લેજે (ગઝલ)

ચીર વિશ્વાસના ફાટશે જોઈ લેજે
પારદર્શી ઘડો ફૂટશે જોઈ લેજે

થરથર્યો ઓરડાનો ઠઠારો ધરા શો
આગ એકાંતને લૂંટશે જોઈ લેજે

વાદળી ધારણાઓ સુકાઈ જશે ને
વાદળો વ્યાજમાં તૂટશે જોઈ લેજે

મૌનની ભીંતમાં ચેતનાને ચણી છે
એક દી પ્લાસ્ટર ફાટશે જોઈ લેજે
અભણ અમદાવાદી

શોધ મા [શેર]

શોધ મા શોર્ટ કટ કેડી લાચાર છે
ભાવિ છે ધૂંધળું માર્ગ બીમાર છે
અભણ અમદાવાદી

 

ગાલગા (ગઝલ)

ગાલગા
છંદ છે

કાવ્યધાર
યંગ છે

ચાસણી
સંગ છે

શબ્દમાં
રંગ છે

રાજવી
અંધ છે

ફૂંકવો
શંખ છે

છેડવો
જંગ છે

સંવિધાન
તંગ છે

કાયદો
રંક છે

યોજના
દંગ છે

હાટ કેમ
બંધ છે?

'પપ્પુ'ડો
'નંગ' છે
અભણ અમદાવાદી

આગ લાગી(ગઝલ)

વાદળોમાં આગ લાગી
લાજ છોડી લાજ ભાગી

વાદળોને ધરતીમાંથી
કોણ ભોગી કોણ ત્યાગી?

ટોચના તારા કહે છે
ઉંઘ ઉંઘી રાત જાગી

આંખ જલ્દી ખોલ તારા
ઊંબરાને ઠેસ વાગી

હું 'અભણ' છું શબ્દ ભૂખ્યો
ચોપડીઓ વાંચુ માગી
અભણ અમદાવાદી

પ્રેમતારો (ગઝલ)

પ્રેમતારો છે સહારો પ્રેમનો
ઝળહળે છે એક તારો પ્રેમનો

પ્રેમદીવાની કટોરો પી ગઈ
ક્યાં મળે આવો નજારો પ્રેમનો

સૂર્ય પશ્ચિમમાં ઉગ્યો છે જો અહીં
ચૂપ બેઠો છે લવારો પ્રેમનો

લગ્નને વિચ્છેદ છે બંને વમળ
બેય સાથે છે પનારો પ્રેમનો

વ્યોમ શો વિશાળને ભરચક છતાં
ખૂબસૂરત છે પથારો પ્રેમનો

અવદશા છે મૌન ચાડી ખાય છે
માર વેઠ્યો છે એક ધારો પ્રેમનો

પ્રેમ ઝંખે પ્રેમ ચાહે છે 'અભણ'
પ્રેમપૂર્વક કર વધારો પ્રેમનો
અભણ અમદાવાદી

માટલી કોણે ફોડી રે(ગીત)

કોણે ઢોળી
કોણે ફોડી
કોણે ઢોળી રે....માટલી કોણે ફોડી રે....

ખોટું ન બોલ તું કાનજી રે
તારું મોઢું ચાડી ખાય જી રે....
કોણે ફોડી
કોણે ઢોળી
કોણે ફોડી રે....માટલી કોણે ફોડી રે....

માટલીમાં કોણે બોળ્યું રે
માખણથી મોઢું ભરેલું રે
કોણે ઢોળી
કોણે ફોડી
કોણે ઢોળી રે....માટલી કોણે ફોડી રે....

બાંધી'તી ઉંચે માટલી રે
તો યે મારી માટલી ફૂટી રે
કોણે ફોડી
કોણે ઢોળી
કોણે ફોડી રે....માટલી કોણે ફોડી રે....

રંગ...બેરંગી માટલી રે
કાનાએ જાણીને ફોડી રે
કોણે ઢોળી
કોણે ફોડી
કોણે ઢોળી રે....માટલી કોણે ફોડી રે....
અભણ અમદાવાદી

—

વાયરા આવશે (ગઝલ)

માર્ગમાં પૂરને વાયરા આવશે
ઊષ્ણ તોફાન બહુ આકરા આવશે

દામ દઈ મેળવી છે સફળતા હવે
કોળિયામાં સદા ખાખરા આવશે

લાલચો આપવા ભૂખ ભડકાવવા
ગાંઠિયા ફાફડા પાતરા આવશે

માનગઢના બધા કાંગરા તૂટશે
તીર તુજ દ્વાર પર આકરા આવશે

માર્ગમાં ચાર રસ્તા વળાંકો તથા
ટેકરા ઢાળને દાદરા આવશે

હંસ થઈ કાગડા બાજ થઈ ભોળપણ
સાધુ થઈ રાવણો બ્હાવરા આવશે

છંદને ગોઠવી લે મગજમાં 'અભણ'
કાવ્યમાં ખૂટતી માતરા આવશે
અભણ અમદાવાદી

રોટલી [બાળકાવ્ય]

રોટલી (નવીપોસ્ટ)
[બાળકાવ્ય]

રોટલી રે રોટલી
આવ જલ્દી રોટલી
ભૂખ મુજને લાગી છે
રાહ થાળી જુવે છે...રોટલી

શાક છે મુજ થાળીમાં
વાટકીમાં દાળ છે
ભૂખ મારા પેટમાં
રાહ તારી જુવે છે...રોટલી

રીંગણાનું શાક છે
દાળ સાથે ભાત છે
ભૂખ ભડકી છે એવી
રાહ જોવાતી નથી...રોટલી

આખરે આવી ગઈ
રોટલી મુજ થાળીમાં
ભૂખ મારી ઠારશે
જોમ જબ્બર આપશે...રોટલી
અભણ અમદાવાદી
******************
બાળસાપ્તાહિક 'ફૂલવાડી'માં તા.૧૦।૦૨।૨૦૦૮ના છપાયેલ બાળકાવ્ય

છટકો હવે

 

ભીંત પર ફોટો બની લટકો હવે
ચક્ર પૂરું થઈ ગયું છટકો હવે

સાધનોના થીગડા માર્યા પછી
ઘર બન્યું છે રૂપનો કટકો હવે
...
ભોગવો છે ચાતર્યો ચીલો તમે
શૂળ થઈને આંખમાં ખટકો હવે

રેલવેને રોડ પર હાંક્યા પછી
રાજીનામાનો સહો ઝટકો હવે

ચેતવ્યાં'તા પણ તમે માન્યા નહીં
છો કનક તો શું થયું બટકો હવે
અભણ અમદાવાદી

 

શ્વાસમાં રંગોળી

કેસરી શ્વાસમાં સૂર્ય ઊગી ગયો
રસની રંગોળીમાં રંગ પૂરી ગયો

વાદ્યને મન મુકીને વગાડો કહી
તાલના ઘેનમાં તાર ડૂબી ગયો

શુક્રના માર્ગદર્શન મુજબ ચંદ્રમા
રાસ ગરબાની મસ્તીમાં ઝૂમી ગયો

સાત ઘોડાના રથ પર થઈને સવાર
મોરલો આભમાં દૂર સુધી ગયો

આખરે પૂર્ણતા પ્રાપ્ત થઈ પ્રેમને
શ્વાસના નૃત્યનો શ્વાસ છુટી ગયો
અભણ અમદાવાદીSee more

થાય છે

શબ્દ જ્યાં પોંખાય છે
તૃપ્તિ ત્યાં છલકાય છે

પંચતત્વો પર જુઓ
કોરડા વીંઝાય છે

બાવડાને બુદ્ધીથી
વાવટા ખોડાય છે

વીજળીની ધાકથી
તીર પણ ગભરાય છે

વારિ ના પોષણ વિના
વાદળા કરમાય છે

સૂર્યના સંકેત પર
વ્યોમ ફંગોળાય છે

વેણ વાંકા સાંભળી
વેદના વીંધાય છે

ચુંટણીના મંચ પર
નાટકો ભજવાય છે

શબ્દ પૂછે મૌન ને
કેમ તું ગભરાય છે

બાટલી ઊભરાય તો
બૂચ તૂટી જાય છે

પંચની સામે જતાં
ફાઇલો શરમાય છે

ચુંટણીના વાયદા
ફૂલ શા કરમાય છે

ચુંટણીના અવસરે
નાટકો શરમાય છે
અભણ અમદાવાદી

જણાવે છે મને

ભવ્યને સોહામણી યાદો લખાવે છે મને

ત્રસ્ત ઘાયલ ખીણ મનનાં ઘા બતાવે છે મને

એક જેવી, પીડ ખાટી વેઠવાના કારણે

ખેર, ટંડન, કૌલની પીડા રડાવે છે મને

ઢાકાની મલમલ સમા, ઇતિહાસમાં ડૂબી ગયેલ

બાળપણના તોતલા પાનાં રડાવે છે મને

ઝીણી કોતરણી મઢ્યા સુંદર શિકારા ક્યાં ગયા?

પ્રશ્ન પૂછી મનડું ચકરાવે ચડાવે છે મને

પ્રેમ ઘેલી, ભાવભીની આંખડીની ઝીલમાં

ડાલ શા ઊંડાણનાં દર્શન કરાવે છે મને

રેશમી હોઠોની નાદાની પછી તે, ગણગણી

તું રસીલી જાળમાં કાયમ ફસાવે છે મને

સોય, દોરા, વસ્ત્રને કે ખીણને સમજ્યાં વિના

સાંધવાની કોશિશો અઢળક હસાવે છે મને

ભાવમાં ધરખમ વધારો થાય છે જ્યારે 'અભણ'

હાથની કારીગરી ટીકો બનાવે છે મને

અભણ અમદાવાદી

 

નૃત્ય

વીણાને માણે છે
ઓરડો નાચે છે

વાયુ મદમસ્ત થઈ
રાગડા તાણે છે

બંધ વાતાયનો
ભેદને પાળે છે

જાગરણની પળો
શૂન્યને પામે છે

શૂન્યની શૂન્યથી
જાતરા ચાલે છે

શૂન્ય પાસે અભણ
શાસ્ત્રોને પામે છે
અભણ અમદાવાદી